L’heure d’été – Hong Kong

Voor de 13e editie neemt het L’Heure d’Été festival je mee op reis naar Hong Kong!

Ter gelegenheid van de tiende verjaardag van de parapluprotesten vertonen we 20 films, van de jaren 1970 tot 2023. Deze vertoningen zijn verdeeld tussen de Cinéma Galeries en onze openluchtpartners Vaux Hall in het Warandepark en Cultureghem in de Abattoirs van Anderlecht.

De cinema van Hong Kong is altijd meer geweest dan alleen entertainment; het weerspiegelt en ondersteunt zijn unieke identiteit. Geconfronteerd met een wet die de gerechtelijke onafhankelijkheid van de regio bedreigt, betoogden burgers massaal, waarbij ze het alomtegenwoordige Beijing aanklaagden en vreesden voor hun autonome status en cultuur. De documentaires Raise the Umbrellas en Blue Island helpen ons niet alleen de kwesties te begrijpen die hebben geleid tot de opstanden van 2014 en 2019, maar laten ons ook de huidige psychologische toestand van de Hongkongse samenleving zien.

Historisch gezien speelde de cinema van de metropool een cruciale rol in het promoten van de Kantonese taal en het slaan van bruggen tussen Azië en het Westen. Ondanks de uitdagingen is deze cinema altijd in staat geweest zich te vernieuwen en aan te passen. Als de dood van Bruce Lee, wiens laatste film in Hong Kong werd opgenomen, Game of Death, het einde markeerde van een tijdperk voor martial arts-films in de jaren 70, maakte het ook de weg vrij voor een nieuwe generatie gedurfde regisseurs in de jaren 80. De Hong Kong First New Wave, geleid door regisseurs zoals Tsui Hark (Dangerous Encounters of the First Kind; The Chinese Feast), Patrick Tam (Nomad) en Alex Cheung (Cops and Robbers), introduceerde innovatieve stijlen en unieke perspectieven, die traditionele genres herdefinieerden en zich losmaakten van commerciële beperkingen.

In de jaren 90 beleefde Hong Kong een gouden tijdperk van filmmaken, waarbij jaarlijks meer dan 400 films werden geproduceerd. De Aziatische economische crisis en de overdracht aan het vasteland van China in 1997 verzwakten echter de industrie. Dit markeerde het begin van de Second New Wave, deze keer geleid door Fruit Chan (Made in Hong Kong), Stanley Kwan (Rouge; Love Unto Waste) en natuurlijk Wong Kar-Wai (In the Mood for Love; Chungking Express). Een nieuwe generatie van regisseurs is opgestaan, die een internationaal geprezen auteurscinema bracht, zoals in Cannes en Berlijn. Hun films, esthetisch innovatief en met een intieme narratief, hebben de wereldwijde reputatie van de Hongkongse cinema geconsolideerd.

Vandaag de dag is de filmproductie in Hong Kong gedaald tot ongeveer 60 films per jaar, die concurreren met gigantische Chinese producties. De geest van opstand en de zoektocht naar identiteit blijven desondanks krachtige drijfveren voor nieuwe filmmakers. Werken zoals Ten Years en Mad World laten zien dat cinema een vitaal middel blijft voor expressie en verzet tegen toenemende onderdrukking.

Het cinematografische erfgoed van Hong Kong is een van de rijkste ter wereld, die zich constant opnieuw uitvindt door zijn unieke taal en geschiedenis. In een tijd van crisis voor de Hongkongers, en ondanks de uitputting van protesten in de afgelopen jaren door gevangenschap of ballingschap van tegenstanders van het Chinese regime, kunnen we alleen maar hopen dat er binnenkort een derde en nieuwe golf zal voortkomen uit hun invloed. En ongeacht hoeveel dagen van traangasnevel ons scheiden van deze golf, moeten we hoopvol blijven dat, in de schaduw van de paraplu’s, beter weer opkomst is.