L’heure d’hiver 2024 – ATHÈNES

 Voor de zesde editie van l’Heure d’Hiver heeft Cinéma Galeries, in samenwerking met het Thessaloniki International Film Festival, Bozar, Cinéma Aventure, Pink Screens Film Festival, Cinemamed, From Brussels to Athens with Love en Tropismes, ervoor gekozen om ATHENE in de schijnwerpers te zetten.
De bakermat van de democratie is veel meer dan wat sommige geschiedenisboeken suggereren. In een voortdurende stroom tussen oud en nieuw creëren de inwoners, laag na laag, de stad van de toekomst. Degenen die Athene hebben bezocht, herkennen gemakkelijk de dichtheid ervan, die ook tot uiting komt in de ontelbare verhalen en evenementen die de stad kenmerken. In een stad die ingrijpend verandert, eisen bewoners hun right to the city op. Als eerste orthodoxe land dat het huwelijk voor allen legaliseert, kan de LGBTQ+ gemeenschap een zegen vieren. Ondanks aanzienlijke onzekerheid streven verschillende solidariteitsgroepen en kraakpanden naar het veiligstellen van huisvestingsrechten en een fatsoenlijk leven voor allen.

Door documentaires, hedendaagse films of gerestaureerde klassiekers verkent L’HEURE D’HIVER ATHENS hoe de bewoners van de metropool stedelijke ruimte toe-eigenen. Voor Dany en Odysseas in Xenia is Athene het startpunt van hun zoektocht naar identiteit, terwijl het de creatieve adem van Nikitas wordt in The Summer with Carmen. In Days and Nights with Demetra K schetst Eva Stefani een door de recente financiële crisis getroffen Athene door Demetra, voorzitter van de vakbond van sekswerkers in Griekenland, te portretteren.
Ons festival verkent ook het geëngageerde aspect van de hedendaagse Griekse cinema, die belangrijke realiteiten en gebeurtenissen weerspiegelt, zoals de wrede moorden op Shahzad Luqman, Pavlos Fyssas en Zak Kostopoulos die worden herdacht in Grief, Those Who Remain, of de strijd om de wijk Exarcheia te verdedigen in Nous n’avons pas peur des ruines.

Ten slotte brengt l’Heure d’Hiver ons ook samen rond de Griekse filmgeschiedenis, met name met O Drakos (1956), een cruciale film in zijn representatie van de arbeidersklasse. De dictatuur van de kolonels in de jaren zeventig dwong Griekse regisseurs om censuur te omzeilen door symbolische abstractie: New Greek Cinema triomfeerde vervolgens met Theo Angelopoulos (Athens, Return to the Acropolis – 1983) en anderen. Onder leiding van een jonge generatie regisseurs zoals Yorgos Lanthimos, zag de jaren 2000 een nieuwe generatie filmmakers: de
weird wave. Deze stijl ontvouwt een bewust abrupte, donkere en subversieve esthetiek, zoals te zien is in Alps.
Deze generatie wordt ook weerspiegeld in films die sociale dynamieken onthullen, zoals Park van Sofia Exarchou, die het licht werpt op de gevolgen van de economische crisis, of Broadway van Christos Massalas, een lofzang op anders-zijn en de zoektocht naar een betere toekomst.

Als onderdeel van het festival organiseert Yanis Stefanou ook een tentoonstelling waarbij verschillende Griekse kunstenaars worden samengebracht die geïnteresseerd zijn in gentrificatie en de geleefde realiteiten, zowel persoonlijk als politiek, in Athene.